Ps 132(131),11.13-14.17-18
KSIĘGA PIĄTA
PSALM 132(131)*
Na poświęcenie świątyni
11 Pan zaprzysiągł Dawidowi
trwałą obietnicę, od której nie odstąpi:
«[Potomstwo] z ciebie zrodzone*
posadzę na twoim tronie.
13 * Pan bowiem wybrał Syjon,
tej siedziby zapragnął dla siebie:
14 «To jest miejsce mego odpoczynku na wieki,
tu będę mieszkał, bo tego pragnąłem dla siebie.
17 Wzbudzę tam moc* dla Dawida,
zgotuję światło* dla mego pomazańca!
18 Odzieję wstydem jego nieprzyjaciół,
a nad nim zabłyśnie jego korona».
Przypisy
132,1 - Ps 132 Pieśń pielgrzymów, o liturgicznych motywach pochwalnych na cześć Syjonu.132,11 - Hebr. ma dosłownie "z owocu twoich wnętrzności", nie wymieniając przedmiotu; chodzi zapewne o "potomstwo" lub "królów" (por. Ps 89[88],20-30).
132,13 - Por. 2 Krn 6,6; 2 Krn 7,12.
132,17 - "Moc" - dosł.: "róg", "Światło" - por. 1 Krl 11,36. "Pomazańcem" jest król, potomek Dawida, panujący na Syjonie. W pochwalnej pieśni kapłan Zachariasz rozumie ten tekst o Mesjaszu (Łk 1,69).
Zobacz psalm
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150
